زنده كردن زمين بعد از مرگ

در آيات متعدي در قرآن آمده است كه خدا زمين مرده (زمين در

زمستان) را در بهار زنده مي كند (گياه و موجودات زنده ي ديگر ايجاد مي

:كند. مثلا

- واللَّه الَّذِي أَرسلَ الرِّياحفَتُثِيرُ سحابا فَسقْنَاهإِلَى بلَدٍ ميتٍ فَأَحيينَا بِهِ الْأَرض

( بعدموتِها كَذَلِكالنُّشُور(فاطر 9

ترجمه: و خدا همان كسى است كه بادها را روانه م ىكند پس [بادها] ابرى

را برمى انگيزند و [ما] آن را به سوى سرزمينى مرده رانديم و آن زمين را

بدان [وسيله] پس از مرگش زندگى بخشيديم رستاخيز [نيز] چنين است

(9)

- يخْرِجالْحيمِنَ الْميتِ ويخْرِجالْميتمِنَ الْحيويحيِي الْأَرضبعدموتِها

( وكَذَلِكتُخْرَجونَ (روم 19

ترجمه: (خدا) زنده را از مرده بيرون مى آورد و مرده را از زنده بيرون

مى آورد و زمين را بعد از مرگش زنده م ىسازد و بدين گونه [از گورها]

بيرون آورده مى شويد.

در صورتيكه ما ميدانيم در زمستان تخم گياهان و حشرات وجود

دارند و زنده اند و در بهار در شرائط مناسب رشد مي كنند. در واقع گياه و

حيوان از خاك مرده بوجود نمي آيند. اين خطاي محمد نشان مي دهد كه

محمد نمي دانسته كه مثلا دانه ي گندم زنده است. و اين دلالت دارد كه

اين كلام از محمد است نه از خدا.

فكركردن توسط قلب در سينه

- أَفَلَميسِيرُوا فِي الْأَرضِ فَتَكُونَ لَهمقُلُوبيعقِلُونَ بِها أَوآذَانٌ يسمعونَ بِها

.( فَإِنَّها لَا تَعمى الْأَبصارولَكِن تَعمى الْقُلُوبالَّتِي فِي الصدورِ (حج 46

ترجمه: آيا در زمين گردش نكرد هاند تا دلهايى داشته باشند كه با آن

بينديشند يا گوشهايى كه با آن بشنوند در حقيقت چشمها كور نيست ليكن

( دلهايى كه در سينه هاست كور است ( 46

.( وإِنَّ ربكلَيعلَمما تُكِنُّ صدورهموما يعلِنُونَ (نمل 74

ترجمه: و در حقيقت پروردگار تو آنچه را در سينه هايشان نهفته و آنچه را

( آشكار مى دارند نيك م ىداند ( 74

- يعلَمما فِي ال سماواتِ والْأَرضِ ويعلَمما تُسِرُّونَ وما تُعلِنُونَ واللَّهعلِيم

﴾ بِذَاتِ الصدورِ ﴿تغابن 4

ترجمه: آنچه را كه در آسمانها و زمين است مى داند و آنچه را كه پنهان

مى كنيد و آنچه را كه آشكار مى داريد مى داند و خدا به ذات سينه ها

.( داناست ( 4

در آيات فوق و بسياري آيات ديگر قرآن و همچنين در سنت،

تفكر، ايمان، احساس و امثالهم به قلب درون سينه نسبت داده شده است كه

غلطي فاحش است. مثلا خليفه ي چهارم علي مي گويد " -به رگهاي

دروني انسان پاره گوشتي آويخته كه شگرف ترين اعضاي دروني اوست و

آن قلب است كه چيزهايي از حكمت و چيزهايي ضد آن در او وجود

دارد"(نهج البلاغه حكمت 105 ). در هيچ جائي در قرآن و سنت حتي

اشاره اي به مغز بعنوان محل ادراك نشده است.

اين خطا در گذشته ي تاريخ بشري و در تمام ملل شايع بوده است

در گذشته بشر نمي دانست كه مغز درون جمجمه چكاره است و تمامي

درك و احساس را به قلب نسبت مي داد در حاليكه قلب يك پمپ ساده ي

عضلاني است. محمد هم اين غلط را از محيطش گرفته و به اسم خدا وارد

قرآن كرده است. و اين دليل قطعي است بر اينكه قرآن ساخته ي محمد

است.