در آيات زیر و بسياري آيات ديگر قرآن و همچنين در سنت ، تفكر، ايمان، احساس و امثالهم به قلب درون سينه نسبت داده شده است كه غلطي فاحش است .
مثلا خليفه ي چهارم علي مي گويد " به رگهاي دروني انسان پاره گوشتي آويخته كه شگرف ترين اعضاي دروني اوست و آن قلب است كه چيزهايي از حكمت و چيزهايي ضد آن در او وجود
دارد".(نهج البلاغه حكمت104)
در هيچ جائي در قرآن و سنت حتي اشاره اي به مغز بعنوان محل ادراك نشده است. اين خطا در گذشته ي تاريخ بشري و در تمام ملل شايع بوده است
در گذشته بشر نمي دانست كه مغز درون جمجمه چكاره است و تمامي
درك و احساس را به قلب نسبت مي داد در حاليكه قلب يك پمپ ساده
عضلاني است. محمد هم اين غلط را از محيطش گرفته و به اسم خدا وارد قرآن كرده است. و اين دليل قطعي است بر اينكه قرآن ساخته ي محمد است.
-
أَفَلَم يسِيرُوا فِي الْأَرضِ
فَتَكُونَ لَهم قُلُوب يعقِلُونَ بِها أَوآذَانٌ يسمعونَ بِها
فَإِنَّها لَا تَعمى الْأَبصارولَكِن تَعمى الْقُلُوب
الَّتِي فِي الصدورِ(حج 46)
ترجمه: آيا در زمين گردش نكرد هاند تا دلهايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوشهايى كه با آن بشنوند در حقيقت چشمها كور نيست ليكن دلهايى كه در سينه هاست كور است (46)
-
وإِنَّ ربك
لَيعلَم ما تُكِنُّ صدورهم
وما يعلِنُونَ (نمل 74)
ترجمه: و در حقيقت پروردگار تو آنچه را در سينه هايشان نهفته و آنچه را
آشكار مى دارند نيك می داند (74)
-
يعلَمما فِي ال سماواتِ والْأَرضِ ويعلَمما تُسِرُّونَ وما تُعلِنُونَ واللَّهعلِيم
بِذَاتِ الصدورِ ﴿تغابن 4﴾
ترجمه: آنچه را كه در آسمانها و زمين است مى داند و آنچه را كه پنهان
مى كنيد و آنچه را كه آشكار مى داريد مى داند و خدا به ذات سينه ها
داناست .(4)
