يكي از مشخصات قرآن, وجود ابهامات فراوان در آنست بحديكه
خود قرآن هم وجود آيات مبهم در قرآن را تحت عنوان متشابهات پذيرفته
است. اما توضيح مطلب:
در آيات بسياري از قرآن ادعا شده است كه قرآن آشكار و روشن (مبين)
است. مثلا:
﴾ - وإِذَا تُتْلَى علَيهِمآياتُنَا بينَاتٍ.. ﴿جاثيه 25
( ترجمه: و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود ( 25
- هوالَّذِي ينَزِّلُ علَى عبدِهِ آياتٍ بينَاتٍ لِيخْرِجكُم منَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ
﴾ حديد﴿ 9
ترجمه: او همان كسى است كه بر بنده خود آيات روشنى فرو مى فرستد تا
( شما را از تاريكيها به سوى نور بيرون كشاند ( 9
﴾ - قَد جاءكُم منَ اللّهِ نُور وكِتَاب مبِينٌ ﴿مائده 15
ترجمه: قطعا براى شما از جانب خدا روشنايى و كتابى روشنگر آمده است
(15)
( - تِلْك آيات الْكِتَابِ الْمبِينِ ﴿يوسف 1
( ترجمه: اين است آيات كتاب آشكار ( 1
﴾ - تِلْك آيات الْكِتَابِ وقُرْآنٍ مبِينٍ ﴿حجر 1
( ترجمه: اين است آيات كتاب و قرآن آشكار وروشنگر ( 1
در اينگونه آيات, قرآن بطور كلي بعنوان واضح و آشكار وآشكار
كننده و روشنگر توصيف شده است و اين در حاليست كه خود محمد در
قرآن پذيرفته است كه عده اي از آيات قرآن مبهمند. در قرآن آيات مبهم,
متشابه (مبهم از نظر معني) ناميده شده اند. بنظر مي رسد كه محمد پس از
مدتي متوجه شده كه بسياري از آياتي كه نازل كرده مبهمند بنابراين مجبور
به پذيرش ابهام در آيات قرآن شده است. آيه ي مربوطه اينست:
- هو الَّذِي أَنزَلَ علَيك الْكِتَاب مِنْه آياتمحكَماتهنَّ أُمالْكِتَابِ وأُخَرُ
متَشَابِهاتفَأَما الَّذِينَ في قُلُوبِهِمزي
غٌ فَيتَّبِعونَ ما تَشَابهمِنْهابتِغَاء الْفِتْنَةِ وابتِغَاء
تَأْوِيلِهِ وما يعلَمتَأْوِيلَهإِلاَّ اللّهوالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يقُولُونَ آمنَّا بِهِ كُلٌّ منْ
﴾ عِندِ ربنَا وما يذَّكَّرُ إِلاَّ أُولُواْ الألْبابِ ﴿آل عمران 7
ترجمه: اوست كسى كه اين كتاب [قرآن] را بر تو فرو فرستاد پار هاى از آن
آيات محكم [=صريح و روشن] است آنها اساس كتابند و [پاره اى] ديگر
متشابهاتند [مبهمند] اما كسانى كه در دلهايشان انحراف است براى
فتنه جويى و طلب تاويل از متشابه آن پيروى مى كنند با آنكه تاويلش را جز
خدا و راسخون در دانش كسى نمى داند [آنان كه] مى گويند ما بدان ايمان
آورديم همه [چه محكم و چه متشابه] از جانب پروردگار ماست و جز
( خردمندان كسى متذكر نمى شود ( 7
مي بينيد كه بين اين آيه كه مي گويد بعضي آيات قرآن مبهمند و
آيات فوق كه همگي مي گفتند قرآن روشن و مبين است يك تناقض آشكار
وجود دارد.. چون اگر قرآن مبين است نبايد بعضي آياتش مبهم باشند.
در آيه ي فوق دقت كنيد, محمد از انسانها تسليم محض بي قيد و
شرط را مي طلبد و انتظار دارد كه همه ي گفته هاي قرآن را بدون هيچ
فكري بپذيرند. بهمين دليل كساني كه در آيات مبهم مي انديشند را منحرف
و داراي دل بيمار مي داند و كساني كه در آيات مبهم نمي انديشند و در جا
همه را مي پذيرند را مورد تمجيد قرار داده است. آيا محمد نمي خواسته
اوج ذلت و تسليم مردم را در مقابل خود بدست بياورد. اگر مردم نبايد در
آيات مبهم فكر كنند چرا اين آيات را نازل كرده اي؟ بعلاوه مردم بيچاره از
كجا بدانند كه اين آيه اي را كه مي خوانند متشابه است يا محكم، چون در
هيچ آيه اي از قرآن ذكر نشده است كه اين آيه متشابه است. پس مردم
ناخواسته در آيات مبهم هم مي انديشند و آنوقت محكوم به بيماري رواني
مي شوند. آيا اين كار موجب گمراهي مردم نمي شود؟ آيا اين كار عبث را
مي توان به خدا نسبت داد؟. آيا ممنوعيت تفكر در مبهمات قرآن, نشانگر
ترس محمد از آشكار شدن خطاهاي قرآن نيست؟
