در سوره ي مزمل آمده است:
- يا أَيها الْمزَّملُ ﴿ 1﴾ قُمِ اللَّيلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿ 2﴾ نِصفَهأَوِ انقُصمِنْهقَلِيلًا ﴿ 3﴾ أَو
﴾ زِدعلَيهِ ورتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا ﴿ 4
ترجمه: اى جامه به خود پيچيده ( 1) به پا خيز شب را مگر اندكى ( 2)نيمى
از شب يا اندكى از آن را بكاه ( 3) يا بر آن [نصف] بيفزاى و قرآن را شمرده
( شمرده بخوان ( 4
در اين آيات از محمد مي خواهد كه بيش از نيمي از شب را بيدار باشد و
قرآن بخواند. ولي با فاصله ي كوتاهي در آيه ي 20 همين سوره اين حكم
را نسخ مي كند:
- إِنَّ ربكيعلَمأَنَّكتَقُومأَدنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيلِ ونِصفَهوثُلُثَهوطَائِفَةٌ منَ
الَّذِينَ معكواللَّهيقَدراللَّيلَ والنَّهارعلِمأَن لَّن تُحصوهفَتَابعلَيكُمفَاقْرَؤُوا
ما تَيسرَ مِنَ الْقُرْآنِ علِمأَن سيكُونُ مِنكُم مرْضَى وآخَرُونَ يضْرِبونَ فِي
الْأَرضِ يبتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وآخَرُونَ يقَاتِلُونَ فِي سبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا ما تَيسرَ
( مِنْه(مزمل 20
ترجمه: در حقيقت پروردگارت مى داند كه تو و گروهى از كسانى كه با
تواند كمتر از دو سوم از شب يا نصف آن يا يك سوم آن را برم ىخيزيد و
خداست كه شب و روز را انداز هگيرى مى كند [او] مى داند كه [شما] هرگز
حساب آن را نداريد پس بر شما بخشيد پس هر چه از قرآن برايتان ميسر
است بخوانيد [خدا] مى داند كه به زودى در ميانتان بيمارانى خواهند بود و
[عده اى] ديگر در زمين سفر مى كنند [و] در پى روزى خدا هستند و
[گروهى] ديگر در راه خدا پيكار م ىنمايند پس هر چه از [قرآن] ميسر شد
( تلاوت كنيد ( 20
يعني لازم نيست بيش از نيمي از شب را بيدار باشيد بلكه هر چه
برايتان ميسر است قرآن بخوانيد. عجب خداي ناآگاه و نامهرباني را محمد
معرفي مي كند. اين خدا نمي داند كه براي مردم برخاستن بيش از نيمي از
شب براي خواندن قرآن سخت است و از طرف ديگر اين خدا آنقدر
نامهربان است كه چنين حكم سنگيني را براي افرادي كه روز در پي كار يا
جنگند صادر مي كند. اما در چند آيه ي بعد متوجه اين خطاهايش مي شود
و حكمش را تغيير مي دهد و مهربانتر مي شود. آيا اين كار خداي داناي
مهربان است؟ خير كار محمد است كه انساني مثل ماست چيزي را نسنجيده
مي گويد و بعد به اشتباهش پي مي برد.
